Ülkenin iyi yönetilemediği, muhalefetin dışlandığı, demokrasiden sapıldığı, bireylerin yaşam biçimine müdahele edildiği, uygulanan ekonomik politikaların başarısızlıkla sonuçlandığı ve gerici olarak nitelenen iktidarın yok etmeye çalıştığı siyasi kazanımları sahiplenmek gibi gerekçelerle erken Cumhurbaşkanlığı seçimi istekleriyle Kahire’nin Tahrir Meydanına çıkan halkın muhalefeti Mursi’yi Cumhurbaşkanlığından, Müslüman Kardeşleri de iktidardan etti.

25 Haziran 2011’de “özgürlük, adalet, eşitlik” talepleriyle başlayan olayların ardından gelen yeni düzene karşı ülkede, devrim iddialarının aksine Mursi yönetiminin demokrasiyle elde ettiği gücü kendi gerici amaçları için baskıya dönüştürmesi tepki yaratmaktaydı.Bu sefer halk, “bağımsızlık, ulusal egemenlik, halkın özgür iradesi” sloganlarıyla meydana indi.Müslüman Kardeşler, rejimi kendi iktidarını güçlendirecek şekilde değiştirmeye, halkın muhalefetine rağmen anayasal ve hukuksal düzenlemelerle şeriat eğilimlerini yaşama taşımaya kalkışmıştı.2011 kalkışması sonunda elde edilmiş kazanımlar gasp edilmiş ve halkın eşitlik ve özgürlük gibi temel talepleri boğulmuştu.(Ömer Ödemiş-Yurt Gazetesi)

Mursi’yi destekleyen başta Müslüman Kardeşler Teşkilatı(İhvan) olmak üzere, Cemaati İslami, Vatan ve Asalet ile Vasat Partisi gibi İslami akımlar dışındaki siyasi partiler ve değişim hareketlerinin tamamı çatısı altında toplandıkları “Ulusal Kurtuluş Cephesi’inde” muhalefeti oluşturuyorlar.Mısır’ın kuşatılmasını ve baskı altında tutulmasını istiyen (Taksim olayları nedeniyle bizde de hükümetin iddia ettiği gibi) “dış güçler”in bulunduğunu iddia eden Mursi, bazı kardeş Arap Ülkelerinin de bu oluşumun içinde yer aldığını öne sürdüyse de netice değişmedi.

Mursi yanlılarının oluşturduğu “Meşruluk Kırmızı Çizgidir Gösterileri Platformu” Rabıatul Adeviyye Meydanın dan ayrılmama ve direnme kararı alsa da askerin müdahelesiyle yeni Cumhurbaşkanı yemin ederek göreve başladı.Taraftarlarına direniş çağrısı yapan Mısır’ın devrik Cumhurbaşkanının yazıyı yazdığım sıralarda gözaltına alındığı söyleniyordu.

Ne sebeple olursa olsun şiddetin hak arama yolu olmaması ve demokrasilerde iktidarların seçimle değişmesi gerektiği unutulmamalı.Seçimin her şey olmadığı, halkın beklentilerinin gözden uzak tutulmadan insan hakları çerçevesinde demokratik hak ve taleplerle özgürlüklerin korunması iktidarların temel düşüncesi olmalı.